Prezentujemy siódmy fragment tomu wydanego w roku 1939 „Konie oficerskie w armji”. Jego autorem jest Stefan hr. Sumiński, były inspektor stad państwowych i major Kawalerii[1]. (Pisownia oryginalna).
(…) Przy dobrze utrzymanej suchej ściółce koń będzie zawsze czysty, tak, że rano przed konną jazdą wystarczy powierzchowne przeczyszczenie i wytarcie go skórką jelonkową, natomiast główne czyszczenie dokładne po robocie, gdy koń wraca do stajni często zgrzany i spocony. Wtenczas przedewszystkiem musi być wytarty wiechciami słomiannemi, albo o ile potrzeba, także zgrzebłem raczej nożem tak zwanym amerykańskim aż do usunięcia potu, a potem łącznie z tą procedurą następuje główne czyszczenie, które gruntownie i fachowo przeprowadzone raz na dzień wystarcza. Do racjonalnego czyszczenia ordynans potrzebuje następujących narzędzi:
- Zgrzebło do wytrząsienia pyłu ze szczotki.
- Zgrzebło czyli nóż amerykański bez zębów do skrobania potu.
- Szczotkę dużą zwyczajną z grubej nie uginającej się twardej szczeciny.
- Drugą mniejszą poręczną szczotkę taką samą do nóg.
- Zwyczajną podłużną szczotkę jakiej używają do szorowania.
- Grzebień.
- Kawał sarniej lub jelonkowej skóry (lub też miękką ścierkę sukienną).
Wiechciami słomiannemi zupełnie sucho wyfroterowanego konia obrabia się najpierw zgrzebłem, co stanowi energiczny ale zdrowy masaż. (…)
Na zakończenie czesze się grzywę, ogon i czuprynę grzebieniem (raz tygodniowo myje się je ciepłą wodą i mydłem), nie wyrywając włosienie przytem, a wreszcie całego konia wyciera się jelonkową skórką dla nadania połysku włosom. Można też małą szczoteczką na zadzie końskim figury wyczesać, które notabene tylko na dobrze wyczyszczonym koniu długo się trzymają a na naderszałej niedoczyszczonej skórze szybko znikają. (…)
Print
Email
