Techniki plastyczne od A do Z

Kolejny odcinek o koniach w sztuce. Zaglądamy do pracowni, poznajemy warsztaty twórców i różnorodne, nie tylko malarskie, techniki tworzenia końskich wizerunków. Dziś mówimy:

„P” jak PASTELE

Pastele to kolejna z kolorowych technik rysunkowych. W XVIII wieku uznano ją za odrębną dziedzinę sztuki. Nośnikiem koloru jest w niej sproszkowany pigment w formie ołówka lub pałeczki. Rysunki wykonane suchymi pastelami są delikatne, gdyż pozostawiony na papierze ślad to barwny pył, który trzeba odpowiednio utrwalić. Ukończone dzieło można oprawić i umieścić za szybą. Rysując z kolei pastelami olejnymi, gdzie ten sam pigment związany jest woskiem, nie uzyskamy łatwego do zdmuchnięcia pyłu lecz trwałe, tłuste w swej konsystencji plamy barwne. Pastele olejne przypominają kredki świecowe.

Jedne i drugie pastele wymagają podłoża chropowatego, umożliwiającego osadzenie się pigmentu. Można zastosować fakturowany karton do akwareli, drewno, tkaninę czy nawet papier ścierny, który w przypadku pasteli olejnych daje bardzo trwałe i ciekawe efekty strukturalne. Pastele doskonale nadają się do tworzenia portretów. Stosować można w nich całą gamę technik: od rysowania kresek, plam przez wcieranie czy zdrapywania kolejnych pokolorowanych powierzchni. Dzięki temu bardzo łatwo uzyskać nieskończenie wiele niuansów gradacji tonalnych, delikatnych przejść kolorystycznych, ale także czyste i nasycone kolory. Wielu artystów, w celu wydobycia jeszcze większego kontrastu, stosuje barwne, często ciemne kartonowe tła, dodatkowo uwydatniając światło za pomocą białych pasteli. Bo pastelowe kolory nie zawsze znaczą – jak zwykło się potocznie określać – delikatną i stonowaną gamę kolorystyczną. Widać to wyraźnie na przykładzie otwierającej odcinek, ekspresyjnej pracy zatytułowanej Cyrkowe konie autorstwa Abel Kesteven.

Przyjrzyjmy się innym postaciom pastelowych koni.

Jak widać, pastele dają wiele możliwości uzyskiwania barw i tonów kontrastów i efektów różnorodnych faktur. Ta ekspresyjna technika rysunkowa pozwala na uchwycenie postaci konia w różnych jej aspektach – od symbolicznej esencji ruchu i dynamiki, przez alegoryczny nośnik wielu emocji, po portret i studium.

EWA JAWORSKA

UWAGA: w związku z brakiem wszystkich reprodukcji na stronach wikipedii i pokrewnych, gdzie udzielona jest zgoda na pobieranie materiałów czyli tzw. fair use, zasoby strony https://www.1stdibs.com/ https://www.saatchiart.com/ https://sztuka.agraart.pl/ https://www.artistsnetwork.com/  zamieszczone zostały z powołaniem się na zasadę dozwolonego użytku: (dotyczy ona utworów już publicznie udostępnionych, z których korzysta się w celu niekomercyjnym, a taki właśnie, dydaktyczny charakter mają artykuły https://hejnakon.pl/ o sztuce).

NOTE: due to the lack of all reproductions on Wikipedia and related sites, where consent is granted to download materials, i.e. fair use, the resources of the website https://www.1stdibs.com/ https://www.saatchiart.com/ https://sztuka.agraart.pl/ https://www.artistsnetwork.com/ are posted with reference to the principle of fair use: (it applies to works already made available to the public, which are used for non-commercial purposes, and this is the didactic nature of https://hejnakon.pl/ articles about art).

Źródła reprodukcji